Autorem tej metody jest Dr Barral, osteopata praktykujący w Grenoble we Francji. Opracował on program manipulacji wisceralnej, którego podstawowym założeniem jest przywrócenie harmonii ruchu pomiędzy narządami wewnętrznymi.

W warunkach fizjologicznych wszystkie narządy poruszają się w odpowiednim dla siebie rytmie. Zaburzenia tego rytmu i relacji pomiędzy narządami i strukturami bywają przyczyną bólu i chorób. Pojawienie się napięć tkanki łącznej, zrostów, blizn lub przemieszczenie się narządów prowadzi do powstania konkretnych objawów i problemów zdrowotnych. Przewlekłe utrzymywanie się takiej sytuacji może spowodować rozwój chorób, mogących mieć swoje objawy kliniczne praktycznie w każdym z narządów i układów ludzkiego organizmu.

Terapia polega na wykorzystaniu technik rozpoznawania drogą palpacji dysfunkcji i rozluźnianiu napięć więzadeł i powięzi otaczających narządy wewnętrzne, a także na umożliwieniu powrotu właściwych rytmów i ruchów samych organów. Terapeuta musi być przy tym bardzo uważny, skupiony na odczuciach z ciała pacjenta.

Terapia jest ukierunkowana na wyczucie i uwolnienie napięć generowanych przez chore okolice, a objawiających się często w bólach lub dysfunkcjach odległych miejsc.

Mobilizacje odbywają się w różnych pozycjach - od stojącej, do leżenia na bokach a czasem w pozycji klęcznej w bezpośrednim kontakcie ze skórą pacjenta.

Podczas terapii odczuwa się rozluźnienie, rozciąganie, ciepło, czasem wraz z uwolnieniem napięcia pojawiają się odczucia emocjonalne związane z danym narządem. Terapia wisceralna operuje technikami przeznaczonymi nawet dla małych dzieci i osób w zaawansowanych objawach chorobowych.

• trudne terapeutycznie bóle kręgosłupa
• bóle bioder i kolan
• zespół cieśni nadgarstka i pozostałe urazy kompresyjne nerwów, urazy komunikacyjne
• problemy obrzękowe i wysiękowe
• chroniczne i ostre bóle głowy i krzyża
• nietrzymanie moczu i stolca